به پاس رنجهای صادقانه ات و حرمت کلام عارفانه ات  

بهار را خبر کنم که آورد سبد سبد شکوفه را به خانه ات

.

.

.

تو از باغ نرگس فریباتری / زلبخند خورشید زیباتری

تو آن شعر نابی که حافظ سرود / ولی از غزل هم تو گویاتری

.

.

.

.

اگر داری تو عقل و دانش وهوش / معلم هر چه می گوید بکن گوش !

معلم چون پدر والا مقام است / معلم مستحق احترام است !

معلم را مرنجان هرگز از خویش / مزن با حرف بی جا بر دلش نیش !